Iranian Kevenism
در اوایل دهه‌ی ۱۹۹۰ که محصولات فرهنگی آمریکایی در اروپا مخاطب پیدا کرده بودند فیلم‌هایی مثل «تنها در خانه» که اسم شخصیت اصلیشون کوین بود و کوین‌های بازیگر بخشی از جمعیت آلمان رو سوق دادند به سمت اینکه اسم بچه‌هاشون رو از بین اسامی انگلیسی انتخاب کنن.
این جمعیت کدوم جمعیت بود؟ طبقه‌ی ضیف. حالا ما با خیل عظیمی کوین مواجه بودیم که اکثرا از طبقه‌ی مشترکی می‌اومدن. معلم‌ها توی مدرسه کوین‌ها رو به چشم تبعیض می‌دیدن و وقتی که کوین‌ها بزرگ شدن توی سایت‌های دوست‌یابی هیچ‌کس روی اسمشون کلیک نمی‌کرد. این تاثیر یک اسم اشتباه بر شخصه.
کتاب معروف فریکونومیکس یک بخش داره که توش تاثیر اسم رو بر زندگی بررسی می‌کنه. اینکه بعضی اسم‌ها یک شخص سیاه‌پوست رو در ذهن تداعی می‌کنه و اسم بعضی‌ها یک شخص سفیدپوست رو؛ و این باعث تشدید(؟) تبعیض میشه.
وقتی که این مطلب رو به یکی از دوستانم که اهل ژاپنه نشون دادم این نکته رو اضافه کرد که چون ژاپنی‌ها و چینی‌ها اسامی‌شون رو با واژه‌نگاشت‌های عریض و طویل که بهشون می‌گن کانجی می‌نویسن و توی امتحان‌ها و تست‌ها هم لازمه که اسم شخص بالای برگه باشه، از انتخاب اسامی با نوشتار سخت پرهیز میشه تا وقت دانش‌آموز گرفته نشه!
علی‌ای‌حال حواسمون رو جمع کنیم که توی دام مد نیفتیم. مثلا بعد پخش فیلم مختارنامه اسم کیان ناگهان در لیست ۵۰ نام پسر فراوان در ایران ظاهر شد. یا اینکه سعی نکنید زرنگ‌بازی دربیارید و اسامی بین‌المللی انتخاب کنید، به این توجه کنید که احتمالا خیلی از افراد دیگه هم به ذهنشون رسیده که اسم بچه‌هاشون رو بذارن ماریا یا سایر اسامی که بین ایران و غرب مشترکه؛ و احتمالا اون‌ها هم پس‌زمینه‌ی مشابه شما رو دارن.
ترجیحا هم اسم‌هایی بذاریم که بیشتر از دو هجا نداشته باشه تا دوستای بچه‌هامون و خودمون مجبور نشی اسم بچه رو مخفف کنیم.
اسم بچه رو درست انتخاب کنیم!